Jussi Adler-Olsen to uznana marka w literackim świecie. Powieści duńskiego pisarza podbiły nie tylko rodzimy rynek, ale od lat są także chętnie kupowane przez zagranicznych czytelników. ,,Pogrzebany'' - najnowsza książka autora, to moje premierowe spotkanie z jego twórczością. Po raz kolejny zaryzykowałem, bowiem wkroczyłem do świata wykoncypowanego przez Adlera-Olsena, nie zachowując chronologicznego porządku. ,,Pogrzebany'' to piąta odsłona cyklu ,,Departament Q''. Czy warto sięgnąć po prozę skandynawskiego pisarza, nie znając wcześniejszych jego powieści?
Piętnastoletni Marco po latach niewolniczego życia u boku swojego stryja Zoli postanawia wyrwać się z okowów. Chłopiec ma już dość wykorzystywania, niezgodnej z prawem działalności i ciągłego kontrolowania. Marco podejmuje próbę ucieczki, która okaże się nie lada wyzwaniem. Bezwzględny stryj zdaje sobie sprawę, że chłopakowi udało się zdobyć informacje, które mogą go pogrążyć. Tymczasem Carl, Assad i Rose - członkowie elitarnego Departamentu Q zajmują się sprawą tajemniczego zaginięcia jednego z przedstawicieli sektora bankowego. Czy jego nagłe zniknięcie może mieć coś wspólnego z wydarzeniami, które rozgrywają się wokół Marco?
Moje pierwsze wrażenia po odłożeniu książki na półkę były niejednoznaczne. Przede wszystkim oczarował mnie styl autora, jego przywiązanie do szczegółów i stworzenie odpowiedniego klimatu dla tego typu wydarzeń. Zdecydowanie jednak nie mogę napisać o tej książce, że jest to powieść, od której nie można oderwać się. Pewne fragmenty, zabieg powtarzalności i przewidywalność sprawiają, że czytając ,,Pogrzebanego'' odczuwałem swoiste znużenie. Oczywiście po jakimś czasie wracałem do tej historii i mimo że zdawałem sobie sprawę, co wydarzy się na kolejnych stronach, to i tak chciałem poznać dalsze losy Marco i dowiedzieć się, czy członkowie Departamentu Q powiążą wszystkie elementy w logiczną i spójną całość w celu odkrycia prawdy.
Cechą charakterystyczną tej powieści jest to, że czytelnik znajduje się o dwa kroki przed śledczymi, próbującymi rozwiązać tę zagwozdkę. Z jednej strony jest to coś innowacyjnego, rzadko spotykanego w literaturze kryminalnej. Z drugiej jednak strony odbiera czytelnikowi ten rodzaj dreszczyku, towarzyszący przy próbie odpowiedzi na pytanie, kto w tej rozgrywce pociąga za sznurki. I właśnie ten element może spowodować, że ta książka nie wszystkim przypadnie do gustu.
Na uwagę zasługuje fakt, że Jussi Alder-Olsen nie tyko skupił się na samej intrydze kryminalnej, ale także porusza problemy, które dotykają ludzi w codziennym życiu. Autor ukazuje skutki, do jakich może doprowadzić nadużywanie władzy przez jednostki, które z racji wykonywanej funkcji powinny świecić przykładem. Z perspektywy Marco czytelnik zostaje wciągnięty w świat, od którego nie jest łatwo uwolnić się. Chłopiec pragnie zmienić swoje życie, przejść na drugą, właściwą stronę mocy, zerwać z przeszłością, ale rodzinne powiązania i osnute wokół nich sekrety stanowią dla niego przeszkodę, którą trudno będzie przeskoczyć. Marco staje się uosobieniem bohatera tragicznego. Wydaje się, że obojętnie, jaką drogą podąży, to i tak znajdzie się w potrzasku.
Nie do końca jasne w tej powieści były dla mnie wątki obyczajowe. Bez znajomości poprzednich części cyklu trudno jest zrozumieć pewne powiązania pomiędzy bohaterami. Dlatego też radziłbym najpierw poznać pozostałe odsłony serii Departament Q. Chyba, że tak jak ja, skupiacie się w kryminałach przede wszystkim na śledztwie, nierozwiązanej zagadce. Wówczas pod tym względem lektura tej powieści powinna was usatysfakcjonować.
Pomimo kilku punktów niespełniających moich oczekiwań książkę Jussi Adlera-Olsena oceniam pozytywnie. Jest to niezwykle klimatyczna historia z ukrytymi przesłaniami w tle. W przyszłości zamierzam nadrobić zaległości i poznać wcześniejsze książki autora należące do cyklu Departament Q.
Jussi Adler-Olsen
wyd. Sonia Draga
tłum. Joanna Cymbrykiewicz
Liczba stron: 469.
Premiera: 17 października 2018 roku.
Dziękuję bardzo Wydawnictwu Sonia Draga za udostępnienie egzemplarza powieści do recenzji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz